Sevmek nedir? Bilmem?Bildiğim bir şey var sevmeyi insanlar yaratmıştır ama çoğu zaman unutmuşlardır sevmen ne olduğunu.,
Nasıl anlatılır, nasıl başlanır sevgiyi tarif etmeye, tereddüdü var. Bazen derler " bir şeyi veya birini umutsuzca sevmekten, ona ulaşamayacağını bile bile özlemekten yorulur insan."doğrudur belki de.
Yorulur insan sevdiklerinin sesini duyabilmek için verdiği mücadeleden, yorulur günün gecen in kimlerle paylaşıldığını bilememekten.
Belki de sevgi; ebediyete kadar sürtecek bir soluk olarak kalır ciğerlerin bir köşesinde. İn midir, cin midir diye düşünemeden gözlerinin yeşilliğinde kaybolurken kimlik kontrolü de yapılmaz sevginin.
Bir çiçek diye koklamak burnunuzu uzatırsınız, kökü başka topraklarda beslenen , suyu uzak nehirlerden içen bir çiçek olarak karşılaşırsınız sevgi ile..Ne oldu nasıl oldu diye yere göğe sığdıramazsınız o çiçeği ama bakarsınız yeri göğü zindan etmiş size.
Bazen herkesi sarar sarmalar giydirir, bazen kendine bile faydasın olmaz sevginin. İşte o zaman kör kalır, dilsiz kalır, çıplak kalır, düşmanın attığı tokat gibi patlar yüreğinizin ortasında.
Sahtekâr dostlar yok etmeye çalışırlar sevgiyi. Bitmez tükenmez seller gibi geçmek isterler yüreğinizin üstünden. Melez sevgiler yaşar insanlar, insanlarla kaynaşamayan zalim duygulara yenik düşürürler sevgiyi. Sanki onlar şeytanın yeryüzü temsilciliğini yaparlar?
Aman?boş verin?Hammaddenin maharetli ustanın elinde şekil aldığı gibi şekil alır alır sevgi, sevgi dolu yüreklerde, benlik duygularının, kirli nefislerin olmadığı yüreklerde..
Sevgiyi ya da sevginin aktığı bir pınarı düşleyin desem "gönlerle ferahlık veren bir şerbetin aktığı, peteklerinden dürüstlüğün dolup dolup taştığı, pervanelerin sevenlerin başında şevkle pır pır döndüğü bir pınar düşlersiniz. Öyle bir pınardan su içemeyenlerin hasta ve ruhlarının karanlıklar içerisinde olduğunu görürsünüz.
O pınardan su içenlerin ise güzele gider her yola tutkun olduğunu görürsünüz. Hatta eylül de bile solmaz, yaprak dökmez onların ağaçları, gülleri ise ebediyen goncadadır?
Sevgi dolu yürekler yaşamı sınırlayan her şeyi ardında bırakır, duyguların egemen olduğu yerlere ulaşmak, tutkuları yaşamak, var olduğunu hissetmek ister. Dünyanın en görkenli saraylarını gecekonduya değişmez,kır çiçeklerini egzotik çiçeklere tercih ederler..
"Sevmek ölmekle başlar" diyor bir yazar, öyle mi acaba? Ölüm sondur bazıları için, bazıları için yepyeni umutlar ile dolu yeni bir yaşam, kim bilir?Bazıları ister "çalar saat olsun çalsın sevgiler" der. Sevgililer karanlık yollar da hasretle kol kola gezmesin, aydınlık ufuklarda el ele olsunlar?
Gönüller sevginin asaletini temsil etmekten yorulsun. Sevgi gurbette iken sılayı özlemek gibi tatlı olsun. Güneşin doğarken Palandökene tırmanan ışıkları gibi olsun? Sevginin üstüne türküler yakılır, maniler dizilir. Gizemlidir çoğu zaman, ışıl ışıl yedi taşlı pırlanta olur bazen, bazen de tek taş olur parmaklarda..
En değerli şeyler sevgi ile elde edilir. Yılanı bile deliğinden sevgi dolu sözlerin çıkardığı söylenir. Sevenler kavuşamaz ise ahrette buluşur derler. Kandırmacası bile güzeldir sevginin, ebediyen umut dolu. Sevgi dolu ise yürekler, iman dolu, merhamet doludur, yumuşak dolu dolu bakışlara yansır sevgileri..
Rüzgâr estiğinde yürekleri korku kaplar ama sevdiğinizden selam getirdiğini düşünürseniz fırtına bile terennüm olur kulağınıza. Sevgi sözcükleri getirdiğini düşleyip fırtınanın safına geçtiğinizde kasırga da olsa püfür püfür eser üstünüze?
Ateş, yalnız sizi ısıtırken mi güzel, lapam lapa yağan karı seyrederken sobanın çıtırtıları sevgi sözcükleri fısıldamaz mı sanki. Damarlarımızda dolaşa kanın ısındığını, yüreğimizin bir değişik attığını fark etmez misiniz..Kumlarda dolaşırken ayaklarınızı ısıtan sıcaklığın sevgi dolu olmadığını söyleyebilir misiniz? Güneşin Dünya ya sevgisini yansıtmaz mı bu sıcaklık, kırmızı aşkın rengi değil midir?
Kâbus görünce korkar, güzel bir rüyayı sevgi ile anlatırsınız. Yollar sevgi ile aşılır. Istırap çekene sevgi dolu uzanan eller çare olur ancak.
Sevgi, bazen çalım satmak değil midir? Melankolidir, hüzünlü bir kuğudur, bazen günün ve gecenin bazı saatleridir. Çilek dolu çiçek dolu sepetler, kaynağını gizemli yerlerden çıkan nehirler, asma yapraklarının arasında bir salkım üzüm, o üzümleri sabah serinliğinde gagalayan kuşlar, o kuşlara sevgi ile bakan bakışlardır.
Sevgi öğrenilir mi, öğretilir mi düşündünüz mü hiç. Sevgi insanın yaradılışında vardır kuşkusuz, sonrada kişide gelişir başkalarına aktarılacak duruma gelir. İnsan sevgiyi biliyorsa eğer birilerine öğretebilir, bilmediği şeyi başkalarına anlatamaz ki. İnsan eğer sevgiyi yaşamışsa veya yaşıyorsa başkalarına yaşatabilir.
Kıyılarda bulunur sevgi, dağ başlarında da ovalarda da, kıvrılan yılan yollarda da. Sevgi ile uzatılan ellerde de o ellerde ki güllerde de bulunur. Florasan lambada da vardır kırk mumluk ampulde de, mum ışığında da yansır sevgi.
Nerede taşınır sevgi, uykunun istirahata çekildiği gözlerde, tebessüm eden dudaklarda, Allah'a uzanan ellerde taşınır. Ilık darbelerin vurduğu yüreklerde taşınır ve yorgunluğu unutturur. Boş odalarda hapsolan yalnızlıklarda, o yalnızlıklara yürüyen adımlarda, o adımları yöneten beyinlerde yoktur sevgi
Nereye gideceğini bilen dost meclislerine yürüyen ayaklarda, yenecek bilek bulabilen bileklerde vardır sevgi. Rüzgârın sesinde sevgiliden selam uman, trenin dumanında sevilenden şekiller bulan, yanaklara konan yağmur damlalarını sevgilinin göz yaşları sayan, o damlalarda sevgiyi bulan, yoldaşı sevgi olan beyinler bilir sevgiyi. DEVAM EDECEK?
