Kimler geldi, kimler göçtü…
Bu şehirden bir de Kamil geçti…
Ne vakit bir dostunun yahut da yakınının ölüm haberini duysaydı, üstadın o meşhur dörtlüğünü okurdu:
Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber...
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber?
Öleceğiz müjdeler olsun, müjdeler olsun!
Ölümü de öldüren Rabbe secdeler olsun!
O sustu. Şimdi o dörtlüğü armağan namıyla biz okuduk.
Şair diyor ya, “Güzel insanlar güzel atlara binip gittiler.”
Tam da öyle oldu.
Kamil Polat, bu memleketin en has en hakiki en samimi en dürüst en vatanperver evlatlarından biriydi.
Ölçme imkanı olsaydı, kuşkusuz ki ilk üç içinde olurdu.
Namuslu bir tüccar olmasına tüccardı, lakin daha evvel iyi bir insandı.
Fakirin fukaranın halinden anlar, omuzlarında bir vebal gibi taşıdığı sorumluluk hisseyle koşardı.
Cemiyet insanıydı.
Memlekette olup biten şeylere bigane kalmaz ya doğrudan içinde olurdu ya da müdahil…
Kamil Polat, ehli vicdan biri olarak “… aman bana ne, ben mi sorunları çözeceğim” demedi hiçbir zaman…
Elini taşın altına koyanlardandı o…
Ticaretle olduğu kadar siyasetle de içli dışlıydı.
Ve fakat Kamil Polat asla kimsenin marabası olmadı.
Hür bir düşünceye ve esaslı bir vicdana ve muhkem bir muhasebeye sahipti.
Yani Kamil Polat bir Dadaştı…
Mevlam mekanını cennet bahçelerinden bir bahçe kılsın.
Biz kendisinde razıydık, dilerim ki Rabbim de razıdır.
Allah rahmet eylesin güzel insan Kamil Polat Ailesine sabrı Cemil Niyaz ediyorum gitmek için gelmiştik mesele güzel insandı diye anılmak kimseye makam ve mevkiye uşaklık için uğraşmadı
